"Abelard"
Pewne organa Abelarda
Nieubłagana halabarda
Losu - tnąca jak zwykle wszystko, co pod nią podlizie -
Ucięła, czyniąc dużą przykrość Heloizie.
"Attyla"
Attylę
Lat tyle
Raniąc jego uczucia, zwano Bożym Biczem
Choć on pragnął tylko ludzkość oświecić, czyli być jej nie Biczem lecz Zniczem.
"Beethoven"
Ludwig van Beethoven
Nie uznawał nowenn;
" Co innego", wyjaśniał " gdybym mieszkał np. w Rawennie,
Ale tu, w tym wulgarnym Wiedniu, nie ma mowy o stylowej nowennie".
"Bolesław Krzywousty"
Bolesław Krzywousty,
Wyobrażając sobie biusty,
Jakie współczesne mu Słowianki kryły pod lnem swych podomek,
Krzywił usta w sceptycznym uśmieszku; stąd przydomek.
"Breżniew"
Gdy już był mumią ( lecz wciąż rukowodił) , Leonid Breżniew
Z mównicy zjazdu zamiast słów " zawsze wierzymy bezbrzeżnie w
Ideę sojuszu wodza i aparatu z narodem" wybełkotał warg swych malinami:
Zastrzyk weźniemy, Breżniew, idziem siusiu, wódzi i zara tu znów zasuwamy!..."
"Byron"
Lord Byron
Wystrzegał się koszul non - iron:
" W upale sztywny kołnierzyk", mawiał, " potencję moja zmniejsza:
Zwłaszcza pod niebem Grecji kołnierzyk Słowackiego to w tym względzie rzecz praktyczniejsza".
De Custine
Markiz de Custine
W czasie zwiedzania Rosji wpadł też na krótko do Chin,
Lecz w przeciwieństwie do Rosji, przed którą czujnie nas ostrzegał,
W Chinach prócz plagi chińskich restauracji nic zgubnego dla Zachodu nie dostrzegł.
"Freud"
Z Freuda
Robił się kompletny niedojda,
Gdy miał wykonać najprostszą czynność w rodzaju poklepania damskiego tyłka;
Tłumaczył się w takich sytuacjach, że jego klepnięcie szafy to była taka freudowska pomyłka.
"Hamlet"
Duch: brat jad wlał do ucha.
Syn ducha: o, psiajucha!
Stryja w ryj? Drastyczny krok.
Zwłoka. Jej finał: stos zwłok.
"Romeo I Julia"
Rody Werony: wraży raban.
Młodzi: hormony. Starzy: szlaban.
Mnich: lekarstwem zielarstwo?
Finał: trup grubą warstwą.
"Ryszard III"
Garbus: knuje.
Wokół szuje.
Ząb za ząb. Królestwo za konia.
Finał: zbiorowa agonia.
"Juliusz Cezar"
Forum. Togi.
Gołe nogi.
Klika: szefowi nóż w plecy?
Finał: trupy, kalecy.
"Otello"
Tło: gondole i doże.
Centrum uwagi: łoże.
Wąż: Jago. Mąż: " Ja go!..." Duszona:
Żona. Finał: obsada kona.
"Makbet"
Szkot: bestia bitna.
Żona: ambitna.
Ręce umywa. Ma gdzieś.
Bór: marsz na mur! Finał: rzeź.
"Król Lear"
Król - ojciec: lebiega.
Błazen: go ostrzega.
Córki: dwie złe, jedna lepsza.
Finał: wszystko się rozpieprza.
|