"Niestatek"


Prędzej kto wiatr w wór zamknie, prędzej i promieni
	Słonecznych drobne kąski wżenie do kieszeni,
Prędzej morze burzliwe groźbą uspokoi,
	Prędzej zamknie w garść świat ten, tak wielki, jak stoi,
Prędzej pięścią bez swojej obrazy ogniowi
	Dobije, prędzej w sieci obłoki połowi,
Prędzej płacząc nad Etną łzami ją zaleje,
	Prędzej niemy zaśpiewa, i ten, co szaleje,
Co mądrego przemówi; prędzej stała będzie 
	Fortuna, i śmierć z śmiechem w jednym domu siędzie,
Prędzej prawdę poeta powie i sen płonny,
 	Prędzej i aniołowi płacz nie będzie plonny,
Prędzej słońce na nocleg skryje się w jaskini,
	W więzieniu będzie pokój, ludzie na pustyni,
Prędzej nam zginie rozum i ustaną słowa,
	Niźli będzie stateczną która białogłowa
	

"Niestatek"


Oczy są ogień, czoło jest zwierciadłem,
	Włosy złotem, perłą ząb, płeć mlekiem zsiadłem,
Usta koralem, purpurą jagody,
	Póki mi, panno, dotrzymujesz zgody.
Jak się zwadzimy-jagody są trądem,
	Usta czeluścią, płeć blejwasem bladem,
Ząb szkapią kością, włosy pajęczyną,
	Czoło maglownią, a oczy perzyną.

"Do trupa"


Leżysz zabity i jam też zabity,
	Ty-strzałą śmierci, ja-strzałą miłości,
	Ty krwie, ja w sobie nie mam rumianości,
	Ty jawne świece, ja mam płomień skryty.


Tyś na twarz suknem żałoby nakryty,
	Jam zawarł zmysły w okropnej ciemności,
	Ty masz związane ręce, ja wolności
	Zbywszy mam rozum łańcuchem powity.


Ty jednak milczysz, a mój język kwili,
	Ty nic nie czujesz, ja cierpię ból srodze,
	Tyś jak lód, a jam w piekielnej śreżodze.


Ty się rozsypiesz prochem w małej chwili,
	Ja się nie mogę, stawszy się żywiołem
	Wiecznym mych ogniów, rozsypać popiołem.

    

"Cuda miłości"


Karmię frasunkiem miłość i myśleniem,
	Myśl zaś pamięcią i pożądliwością,
	Żądzę nadzieją karmię i gładkością,
	Nadzieję bajką i próżnym błądzeniem.


Napawam serce pychą z omamieniem,
	Pychę zmyślonym weselem z śmiałością,
	Śmiałość szaleństwem pasę z wyniosłością,
	Szaleństwo gniewem i złym zajątrzeniem.


Karmię frasunek płaczem i wzdychaniem,
	Wzdychanie ogniem, ogień wiatrem prawie,
	Wiatr zasię cieniem, a cień oszukaniem.


Kto kiedy słyszał o takowej sprawie,
	Że i z tym o głód cudzy się staraniem
	Sam przy tej wsztystkiej głód ponoszą strawie.
	

"O sobie"


Nie tyle Puszcza Niepołomska zwierza,
	Nie tyle ordy janczarskie żołnierza,
Nie tyle pszczółek ukraińskie ule,
	Nie tylko włoskich kortegian gondule,
Nie tyle babskich strzał krymskie sajdaki,
	Nie tyle gwoździ indyjskie karaki,
Nie tyle wrzecion brabanckie kądziele,
	Nie tyle kółek młyn, co jedwab miele,
Nie tyle śledzi od północy morze,
	Nie tyle różnych barw tęcza i zorze,
Nie tyle Loret toczonych pacierzy,
	Nie tyle Wiedeń sieci i obierzy,
Nie tyle gdański port łasztów tatarki,
	Nie tyle książek frankfortskie jarmarki,
Nie tyle wiosna kwiatków, lato kłosów,
	Jesień owoców i organy głosów,
Gwiazd jasne niebo, pisaku morskie brzegi,
	Kropel spory deszcz, spłachcia gęste śniegi,
Nie tyle mają i jeziora trzciny,
	Jak ja mam bólów dla mej Katarzyny.