Fardia - Stepowa Prowincja

Przeważająca część ma klimat zwrotnikowy kontynentalny suchy lub wybitnie (skrajnie) suchy, na wschodzie (poza barierą gór) - wilgotny (częsty napływ morskich mas powietrza); północna część w strefie klimatów równikowych: klimat podrównikowy suchy przechodzi w wilgotny, na pn. krańcach Terytorium Stepowego i w północnej części półwyspu Stark odmiana monsunowa; południowo-zachodnie i południowo-wschodnie pobrzeże oraz Agrasatia mają klimat podzwrotnikowy morski (typu śródziemnomorskiego); średnia temperatura w najchłodniejszym miesiącu (lipcu) 28-25°C, tylko w południowo-wschodniej części i na Cersii spada poniżej 10°C (w górach poniżej 3°C); w północno-zachodniej części średnia temperatura w najcieplejszym miesiącu (styczniu) do 34°C, maksima absolutne przekraczają 50°C; najniższe opady w rejonie jeziora Tikke (100 mm) i na równinie Nukis (50 mm); na pn. wybrzeżu Fardii sumy roczne opadów wynoszą 1000-2000 mm i więcej (na północ od miasta Kastia ponad 2000 mm); na północnym wybrzeżu Terytorium Stepowego i na półwyspie Stark opady (ponad 1000 mm) ograniczone do jednej pory deszczowej (grudzień-marzec); na pustyniach częste burze pyłowe; do północnych wybrzeży docierają cyklony tropikalne, średnio 2-4 w roku.

Świat roślinny.
Roślinność o swoistym składzie, z dużą liczbą endemitów (np. 150 gatunków eukaliptusów i 50 gatunków akacji); w zbiorowiskach roślinnych przeważają formacje charakterystyczne dla klimatów suchych i gorących. Wnętrze Prowincji zajmują pustynie piaszczyste (bez roślinności) oraz półpustynie ze słonoroślami i kolczastymi krzewinkami, np.: karłowate akacje, eukaliptusy, kazuaryny (Casuarina), łobody (Atriplex), tworzące tak zwany skrub. Pustynie i półpustynie graniczą, zwłaszcza od północy, ze stepami twardolistnych traw. Na północy stepy przechodzą w sawanny, ; wybrzeża południowe i południowo-zachodnie porastają lasy wawrzynolistne i zimozielone zarośla. Odrębna jest roślinność wschodniej części Fardii: na obszarach o dużych opadach (gł. półwysep Stark) rosną wiecznie zielone lasy podrównikowe (figowce, palmy, pandany, liany i epifity), a na wybrzeżach północnych - namorzyny; dalej na południe, w górach występują wiecznie zielone lasy araukarii i notofagusów (buk południowy), natomiast na najwyższych wzniesieniach Alp Fardyjskich  - roślinność alpejska. 

Świat zwierzęcy.
Obszar Leblandii, Australii z Tasmanią i Nową Gwineą tworzy pod względem zoogeograficznym krainę australijską, o swoistej faunie, która wytworzyła się wskutek wczesnego (od początku trzeciorzędu) odizolowania od innych kontynentów. Fauna kręgowców jest stosunkowo uboga, np. ssaki łożyskowe są reprezentowane przez nietoperze  i nieliczne gryzonie (z endemicznym gatunkiem liska fardyjskiego); bardzo nieliczne są torbacze - silnie zróżnicowane, z reguły gatunki endemiczne (np. kangury,  kret workowaty, wilk workowaty, wombaty leblandzkie);  fauna ptaków bardzo bogata; najciekawsze są: sokoły barsetskie, kazuary, papugi i ptaki rajskie; w ichtiofaunie osobliwością jest endemiczny szczupak szablozęby.. 

Ochrona przyrody. 3,7% powierzchni (1988) zajmują tereny chronione, w tym 15 parków narodowych o powierzchni 10 tys. ha i więcej; na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO wpisane: Wielka Rafa Koralowa,  region wyschniętych jezior, parki narodowe w zachodniej Agrasatii, fragmenty lasów tropikalnych na północnym wybrzeżu oraz święte góry ludności rdzennej Bgrandu  i Ooosta (Park Narodowy Banitoo) - Gitrasja..

Zasiedlona ok. 40 tys. lat temu przez ludność przybyłą z Azji; w XVII-XVIII w. odkryta przez Europejczyków; od 1788 kolonizowana przez Wielką Brytanię, ale próba ta nie powiodła się ze względu na opór ludności rdzennej.

PATRONAT NAUKOWY:

ZAPRASZAMY

wydawca folderu: Ministerstwo Turystyki Cesarstwa Leblandii

http://leblandia.republika.pl