KONWENCJA

o ochronie fok antarktycznych,

sporządzona w Londynie dnia 1 czerwca 1972 r.



W imieniu Cesarstwa Leblandii

Cesarz Leblandii

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 1 czerwca 1972 r. została sporządzona w Londynie Konwencja o ochronie fok 
antarktycznych.

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją Cesarz Leblandii uznał ją i uznaje za słuszną 
zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że postanawia 
przystąpić do tej konwencji w imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, oraz przyrzeka, że 
będzie ona niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Cesarstwa Leblandii

Dano w Warszawie dnia 25 sierpnia 2001 r.

(Tekst konwencji jest zamieszczony w załączniku do niniejszego numeru).


ZAŁĄCZNIK

KONWENCJA

O OCHRONIE FOK ANTARKTYCZNYCH
Umawiające się Strony,

powołując się na uzgodnione środki do ochrony fauny i flory antarktycznej, przyjęte na 
podstawie Układu w sprawie Antarktydy, podpisanego w Waszyngtonie dnia 1 grudnia 1959 r.,

uznając ogólną troskę odnośnie do zagrożenia fok antarktycznych eksploatacją na skalę 
handlową i wynikającą stąd potrzebę podjęcia skutecznych środków ochrony,

uznając, że stada fok antarktycznych stanowią znaczące żywe zasoby środowiska morskiego, 
wymagające międzynarodowego porozumienia w celu ich skutecznej ochrony,

uznając, że zasoby te nie powinny ulec wyczerpaniu przez nadmierną eksploatację, a więc, 
że wszelkie połowy powinny być tak regulowane, aby nie przekroczyły dopuszczalnego 
optymalnego poziomu dającej się utrzymać wydajności,

uznając, że w celu poprawy stanu naukowego poznania oraz racjonalnej eksploatacji należy 
podjąć wszelkie wysiłki zarówno dla popierania biologicznych i innych badań nad populacjami 
foki antarktycznej, jak i dla uzyskania naukowych i statystycznych informacji pochodzących z 
przyszłych badań nad działalnością połowową fok w taki sposób, aby można było sformułować 
dalsze odpowiednie przepisy,

stwierdzając, że Komitet Naukowy Badań Antarktycznych Międzynarodowej Rady Zrzeszeń 
Naukowych (SCAR) wyraża wolę podjęcia zadań wymaganych od niego w niniejszej konwencji,

pragnąć rozwijać i osiągać cele ochrony, badań naukowych i racjonalnego użytkowania fok 
antarktycznych oraz utrzymania zadowalającego stanu równowagi w obrębie systemu 
ekologicznego,

uzgodniły, co następuje:


Artykuł 1 

Zakres.

1. Niniejsza konwencja ma zastosowanie do mórz na południe od 60o szerokości 
geograficznej południowej, w odniesieniu do których Umawiające się Strony potwierdzają 
postanowienia artykułu IV Układu w sprawie Antarktydy.
2. Niniejsza konwencja może mieć zastosowanie do jednego lub wszystkich wymienionych 
niżej gatunków:
południowy słoń morski (Mirounga leonina),
lampart morski (Hydrurga leptonyx),
foka Weddella (Leptonychotes weddelli),
foka krabojad (Lobodon carcinophagus),
foka Rossa (Ommatophoca rossi),
południowa uchatka (Arctocephalus sp.).
3. Załącznik do niniejszej konwencji stanowi jej integralną część.

Artykuł 2 

Wykonanie.

1. Umawiające się Strony uzgadniają, że obywatele oraz statki podnoszące ich bandery nie 
będą zabijały lub chwytały na obszarze objętym konwencją fok gatunków wymienionych w 
artykule 1, z wyjątkiem wypadków przewidzianych w postanowieniach niniejszej konwencji.
2. Każda Umawiająca się Strona ustanowi dla swoich obywateli i statków podnoszących jej 
banderę takie prawa i przepisy oraz inne środki, łącznie z systemem zezwoleń w razie potrzeby, 
jakie mogą się okazać konieczne do wykonania niniejszej konwencji.

Artykuł 3 

Środki przewidziane w załączniku.

1. Niniejsza konwencja zawiera załącznik określający środki, jakie niniejszym akceptują 
Umawiające się Strony. Umawiające się Strony mogą w przyszłości okresowo zaakceptować 
inne środki w odniesieniu do ochrony, badań naukowych oraz racjonalnego i humanitarnego 
użytkowania populacji fok, określając między innymi:
a)	dopuszczalny połów,
b)	gatunki podlegające i nie podlegające ochronie,
c)	daty otwarcia i zamknięcia sezonów połowowych,
d)	obszary otwarte i zamknięte dla połowów, łącznie z określeniem rezerwatów,
e)	specjalne obszary, na których będzie zabronione niepokojenie fok,
f)	ograniczenia połowu dotyczące płci, wielkości lub wieku każdego gatunku,
g)	ograniczenia dotyczące pory dnia i czasu trwania połowu fok oraz ograniczenia nakładów 
i metod połowowych,
h)	typy i charakterystykę techniczną narzędzi połowowych, aparatury i przyborów, jakie 
mogą być użyte,
i)	raporty połowowe oraz inne zapisy statystyczne i biologiczne,
j)	tryb postępowania w celu ułatwienia przeglądu i oceny informacji naukowych,
k)	inne środki regulujące, łącznie ze skutecznym systemem nadzoru.
2. Środki zaakceptowane stosownie do ustępu 1 niniejszego artykułu będą oparte na 
najlepszych dostępnych dowodach naukowych i technicznych.
3. W odpowiednim czasie załącznik może być zmieniony w trybie przewidzianym w 
artykule 9.

Artykuł 4 

Zezwolenia specjalne.

1. Niezależnie od postanowień niniejszej konwencji każda Umawiająca się Strona może 
wydać zezwolenia na zabicie lub schwytanie fok w ograniczonych ilościach, zgodnie z celami i 
zasadami niniejszej konwencji:
a)	w celu zaopatrzenia w niezbędną żywność ludzi lub psów,
b)	w celu badań naukowych lub
c)	w celu dostarczenia okazów dla muzeów oraz zakładów szkoleniowych i instytucji 
kulturalnych.
2. Każda Umawiająca się Strona powinna zawiadomić, tak szybko, jak to jest możliwe, inne 
Umawiające się Strony oraz Komitet Naukowy Badań Antarktycznych o celu i treści wszystkich 
zezwoleń wydanych na podstawie ustępu 1 niniejszego artykułu, a następnie podać liczbę fok 
zabitych lub schwytanych na podstawie tych zezwoleń.

Artykuł 5 

Wymiana informacji i porad naukowych.

1. Każda Umawiająca się Strona dostarczy innym Umawiającym się Stronom oraz 
Komitetowi Naukowemu Badań Antarktycznych informacji określonych w załączniku we 
wskazanym w nim terminie.
2. Każda Umawiająca się Strona dostarczy również do 31 października każdego roku innym 
Umawiającym się Stronom oraz Komitetowi Naukowemu Badań Antarktycznych informacji o 
wszelkich krokach podjętych zgodnie z artykułem 2 niniejszej konwencji w ciągu 
poprzedzającego okresu od 1 lipca do 30 czerwca.
3. Umawiające się Strony, które nie mają żadnych informacji do przekazania stosownie do 
dwóch poprzedzających ustępów, stwierdzą to formalnie przed 31 października każdego roku.
4. Komitetowi Naukowemu Badań Antarktycznych zleca się :
a)	ocenę informacji otrzymywanych stosownie do niniejszego artykułu; zachęcanie do 
wymiany danych naukowych i informacji między Umawiającymi się Stronami; zalecanie 
programów naukowych; zalecanie zabierania danych statystycznych i biologicznych przez 
wyprawy mające na celu połów fok na obszarze objętym konwencją; sugerowanie zmian 
załącznika; oraz
b)	składanie sprawozdań na podstawie statystycznych, biologicznych i innych dostępnych 
dowodów odnośnie do poważnych szkodliwych skutków połowów fok jakiegokolwiek 
gatunku na obszarze objętym konwencją dla ogółu stad tego gatunku lub dla systemu 
ekologicznego w jakimkolwiek określonym miejscu.
5. Komitetowi Naukowemu Badań Antarktycznych zleca się zawiadamianie Depozytariusza, 
który z kolei poinformuje Umawiające się Strony o tym, że Komitet Naukowy Badań 
Antarktycznych ocenia, czy w jakimkolwiek sezonie połowowym powstała możliwość 
przekroczenia dozwolonych limitów połowowych jakiegokolwiek gatunku, oraz w takim 
przypadku określa datę osiągnięcia dopuszczalnego limitu połowowego. W takim przypadku 
każda Umawiająca się Strona podejmie odpowiednie środki zapobiegające zabijaniu lub 
chwytaniu fok tego gatunku przez własnych obywateli lub statki podnoszące jej banderę po 
upływie określonej daty aż do czasu, gdy Umawiające się Strony postanowią inaczej.
6. W razie konieczności Komitet Naukowy Badań Antarktycznych może zwrócić się do 
Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa o techniczną pomoc w 
sporządzaniu swoich oszacowań.
7. Niezależnie od postanowień ustępu 1 artykułu 1 Umawiające się Strony zgodnie ze swoim 
ustawodawstwem wewnętrznym będą przekazywać sobie wzajemnie oraz Komitetowi 
Naukowemu Badań Antarktycznych, w celu rozpatrzenia, dane statystyczne dotyczące fok 
antarktycznych określonych w ustępie 2 artykułu 1, które zostały zabite lub schwytane przez ich 
obywateli i statki podnoszące ich bandery na obszarze dryfujących lodów na północ od 60o 
szerokości geograficznej południowej.

Artykuł 6 

Konsultacje między Umawiającymi się Stronami.

1. W każdym czasie po rozpoczęciu połowu fok na skalę handlową Umawiająca się Strona 
za pośrednictwem Depozytariusza może zaproponować spotkanie Umawiających się Stron w 
celu:
a)	ustanowienia większością dwóch trzecich Umawiających się Stron, włączając w to zgodne 
głosy wszystkich państw-Sygnatariuszy niniejszej konwencji obecnych na tym spotkaniu, 
skutecznego systemu kontroli, łącznie z inspekcją, nad przestrzeganiem postanowień 
niniejszej konwencji,
b)	ustanowienia Komisji do pełnienia takich funkcji stosownie do niniejszej konwencji, jakie 
Umawiające się Strony mogą uznać za konieczne, lub
c)	rozważenia innych propozycji obejmujących:
i)	niezależną poradę naukową,
ii)	ustanowienie większością dwóch trzecich głosów naukowego komitetu doradczego, 
któremu będzie można powierzyć niektóre lub wszystkie sprawowane dotychczas 
przez Komitet Naukowy Badań Antarktycznych funkcje stosownie do niniejszej 
konwencji, jeśli połowy fok na skalę handlową osiągną znaczne rozmiary,
iii)	wykonanie programów naukowych z udziałem Umawiających się Stron oraz
iv)	dalsze środki regulacji z moratoriami włącznie.
2. Za zgodą jednej trzeciej Umawiających się Stron Depozytariusz zorganizuje takie 
spotkanie tak szybko, jak to będzie możliwe.
3. Spotkanie odbędzie się na żądanie każdej Umawiającej się Strony, jeżeli Komitet 
Naukowy Badań Antarktycznych zawiadomi, że eksploatacja jakiegokolwiek gatunku fok 
antarktycznych na obszarze objętym konwencją spowodowała znaczne szkodliwe skutki dla 
ogółu stad lub systemu ekologicznego w jakimkolwiek określonym miejscu.

Artykuł 7 

Ocena stosowania konwencji.

Umawiające się Strony spotkają się w ciągu pięciu lat po dacie wejścia w życie niniejszej 
konwencji, a następnie będą się spotykały co najmniej raz na pięć lat w celu oceny stosowania 
konwencji.

Artykuł 8 

Zmiany konwencji.

1. Niniejsza konwencja może być zmieniona w każdym czasie. Tekst każdej poprawki 
proponowanej przez Umawiającą się Stronę zostanie przekazany Depozytoriuszowi, który z kolei 
prześle ją wszystkim Umawiającym się Stronom.
2. Na żądanie jednej trzeciej Umawiających się Stron Depozytariusz zorganizuje spotkanie w 
celu omówienia proponowanej poprawki.
3. Poprawka wejdzie w życie po otrzymaniu przez Depozytariusza od wszystkich 
Umawiających się Stron dokumentów ratyfikacyjnych lub przyjęcia tej poprawki.

Artykuł 9 

Zmiany załącznika.

1. Każda Umawiająca się Strona może zaproponować poprawki do załącznika do niniejszej 
konwencji. Tekst każdej proponowanej poprawki zostanie przekazany Depozytariuszowi, który 
prześle ją wszystkim Umawiającym się Stronom.
2. Każda zaproponowana poprawka nabierze mocy w stosunku do wszystkich Umawiających 
się Stron po sześciu miesiącach od daty notyfikacji i przekazania przez Depozytariusza 
Umawiającym się Stronom, jeżeli w ciągu 120 dni od daty notyfikacji poprawki nie wpłynie 
żaden sprzeciw i dwie trzecie Umawiających się Stron pisemnie zawiadomią Depozytariusza o 
jej zatwierdzeniu.
3. Jeżeli w ciągu 120 dni od daty notyfikacji wpłynie sprzeciw od którejkolwiek 
Umawiającej się Strony, to sprawa będzie rozpatrzona na następnym spotkaniu Umawiających 
się Stron. Jeżeli na spotkaniu nie osiągnie się jednomyślności w tej sprawie, Umawiające się 
Strony zawiadomią Depozytariusza w ciągu 120 dni od daty zakończenia spotkania o 
zatwierdzeniu lub odrzuceniu przez siebie pierwotnej poprawki lub o jakiejkolwiek nowej 
poprawce zaproponowanej w czasie spotkania. Jeżeli do końca tego okresu dwie trzecie 
Umawiających się Stron zatwierdzi poprawkę, to nabierze ona mocy w ciągu sześciu miesięcy od 
daty zakończenia spotkania w stosunku do tych Umawiających się Stron, które do końca tego 
okresu zawiadomią o jej zatwierdzeniu.
4. Każda Umawiająca się Strona, która zgłosiła sprzeciw co do proponowanej poprawki, 
może w każdym czasie wycofać ten sprzeciw, a proponowana poprawka będzie obowiązywała tę 
Stronę niezwłocznie, jeżeli poprawka weszła już w życie, lub w takim czasie, gdy stanie się ona 
obowiązująca stosownie do przepisów niniejszego artykułu.
5. Depozytariusz niezwłocznie zawiadomi każdą Umawiającą się Stronę o otrzymaniu 
każdego zatwierdzenia lub sprzeciwu, o każdym wycofaniu sprzeciwu oraz o wejściu w życie 
każdej poprawki.
6. Każde Państwo stające się Stroną niniejszej konwencji po wejściu w życie poprawki do 
załącznika będzie zobowiązane do przestrzegania tak zmienionego załącznika. Każde Państwo, 
które stanie się Stroną niniejszej konwencji w okresie, gdy zaproponowana poprawka jest w toku 
załatwiania, może zatwierdzić taką poprawkę lub zgłosić co do niej sprzeciw w określonym 
czasie, przysługującym innym Umawiającym się Stronom.

Artykuł 10 

Podpisanie.

Niniejsza konwencja będzie otwarta do podpisu w Londynie od dnia 1 czerwca do 31 
grudnia 1972 r. dla Państw uczestniczących w konferencji o ochronie fok antarktycznych, 
odbytej w Londynie w dniach od 3 do 11 lutego 1972 r.

Artykuł 11 

Ratyfikacja.

Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji lub przyjęciu. Dokumenty ratyfikacyjne lub 
przyjęcia będą złożone Rządowi Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii, 
który niniejszym został wyznaczony jako Depozytariusz.

Artykuł 12 

Przystąpienie.

Niniejsza konwencja będzie otwarta do przystąpienia przez każde Państwo, które może być 
zaproszone do przystąpienia do konwencji za zgodą wszystkich Umawiających się Stron.

Artykuł 13 

Wejście w życie.

1. Niniejsza konwencja wejdzie w życie trzydziestego dnia po dacie złożenia siódmego 
dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub przystąpienia.
2. Niniejsza konwencja wejdzie następnie w życie w stosunku do każdego Państwa 
ratyfikującego, przyjmującego lub przystępującego trzydziestego dnia po złożeniu przez takie 
Państwo dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub przystąpienia.

Artykuł 14 

Wypowiedzenie.

Każda Umawiająca się Strona może wypowiedzieć niniejszą konwencję w dniu 30 czerwca 
każdego roku, zawiadamiając o tym wcześniej lub najpóźniej w dniu 1 stycznia tego samego roku 
Depozytariusza, który po otrzymaniu takiego zawiadomienia niezwłocznie poinformuje o tym 
inne Umawiające się Strony. Każda inna Umawiająca się Strona w ciągu jednego miesiąca po 
otrzymaniu kopii takiego zawiadomienia od Depozytariusza może w podobny sposób 
zawiadomić o wypowiedzeniu, tak że konwencja utraci moc obowiązującą dnia 30 czerwca tego 
samego roku w stosunku do Umawiającej się Strony, która złożyła takie zawiadomienie.

Artykuł 15 

Zawiadomienie przez Depozytariusza.

Depozytariusz zawiadamia wszystkich Sygnatariuszy i Państwa przystępujące o:
a)	podpisaniu niniejszej konwencji, złożeniu dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia lub 
przystąpienia oraz o zawiadomieniach o wypowiedzeniu,
b)	dacie wejścia w życie niniejszej konwencji oraz o wszystkich zmianach konwencji lub 
załącznika.

Artykuł 16 

Uwierzytelnione kopie i rejestracja.

1. Niniejsza konwencja została sporządzona w językach angielskim, francuskim, rosyjskim i 
hiszpańskim, przy czym każda wersja jest jednakowo autentyczna i będzie złożona w archiwach 
Rządu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii, który przekaże jej 
odpowiednio uwierzytelnione kopie wszystkim Sygnatariuszom i Państwom przystępującym.
2. Niniejsza konwencja będzie zarejestrowana przez Depozytariusza zgodnie z artykułem 
102 Karty Narodów Zjednoczonych.
Na dowód czego niżej podpisani, należycie upoważnieni, podpisali niniejszą konwencję.
Sporządzono w Londynie dnia 1 czerwca 1972 r.

ZAŁĄCZNIK

1. Dopuszczalny połów.

W każdym roku od dnia 1 lipca do 30 czerwca włącznie Umawiające się Strony wyznaczą 
liczbę każdego gatunku fok, która może być zabita lub schwytana; liczba nie może przekraczać:
a)	w przypadku foki krabojada (Lobodon carcinophagus) 175.000,
b)	w przypadku lamparta morskiego (Hydrurga leptonyx) 12.000,
c)	w przypadku foki Weddella (Leptonychotes weddelli) 5.000.
Ilości te podlegają zmianie w świetle ustaleń naukowych.

2. Gatunki chronione.

a)	Zabrania się zabijania lub chwytania fok Rossa (Ommatophoca rossi), południowych słoni 
morskich (Mirounga leonina) i południowych uchatek (Arctocephalus sp.).
b)	W celu ochrony dojrzałego, rozmnażającego się stada w okresie jego najsilniejszych 
koncentracji i podatności na zranienie zabrania się zabijania lub chwytania jakichkolwiek 
jednorocznych lub starszych fok Weddella (Leptonychotes weddelli) w okresie od dnia 1 
września do dnia 31 stycznia włącznie.

3. Sezon ochronny i sezon połowu fok.

Okres między dniem 1 marca a dniem 31 sierpnia włącznie stanowi sezon ochronny, w 
którym obowiązuje zakaz zabijania lub chwytania fok. Okres od dnia 1 września do ostatniego 
dnia lutego stanowi sezon połowu fok.

4. Strefy połowów fok.

Każda ze stref połowów fok wymieniona w niniejszym ustępie będzie zamknięta w 
numerycznej kolejności dla wszystkich połowów fok gatunków określonych w ustępie 1 
niniejszego załącznika w okresie od dnia 1 września do ostatniego dnia lutego włącznie. 
Zamknięcia takie będą się rozpoczynały od tej samej strefy, która zostaje zamknięta na podstawie 
ustępu 2 załącznika B załącznika 1 do sprawozdania z piątego spotkania konsultatywnego 
Układu w sprawie Antarktydy z chwilą wejścia w życie niniejszej konwencji. Po wygaśnięciu 
każdego okresu ochronnego właściwa strefa zostanie ponownie otwarta:
strefa 1 -	między 60o a 120o długości geograficznej zachodniej,
strefa 2 -	między 0o a 60o długości geograficznej zachodniej wraz z tą częścią Morza 
Weddella, która leży na zachód od 60o długości geograficznej zachodniej,
strefa 3 -	między 0o a 70o długości geograficznej wschodniej,
strefa 4 -	między 70o a 130o długości geograficznej wschodniej,
strefa 5 -	między 130o długości geograficznej wschodniej a 170o długości geograficznej 
zachodniej,
strefa 6 -	między 120o a 170o długości geograficznej zachodniej.

5. Rezerwaty fok.

Zabrania się zabijania lub chwytania fok w następujących rezerwatach, które stanowią 
obszary rozmnażania fok lub rejony długoterminowych badań naukowych:
a)	obszar dookoła Orkadów Południowych między 60o 20' i 60o 56' szerokości geograficznej 
południowej a 44o 05' i 46o 25' długości geograficznej zachodniej,
b)	obszar południowo-zachodniego Morza Rossa na południe od 76o szerokości 
geograficznej południowej i na zachód od 170o długości geograficznej wschodniej,
c)	obszar zatoki Edisto na południe i na zachód od linii łączącej przylądek Hallet na 70o 19' 
szerokości geograficznej południowej i 170o 18' długości geograficznej wschodniej z 
Helm Point na 72o 11' szerokości geograficznej południowej i 170o 00' długości 
geograficznej wschodniej.

6. Wymiana informacji

a)	Umawiające się Strony będą dostarczały przed dniem 31 października każdego roku 
innym Umawiającym się Stronom i Komitetowi Naukowemu Badań Antarktycznych 
streszczenie statystycznych informacji dotyczących wszystkich fok zabitych lub 
schwytanych przez ich obywateli i statki podnoszące ich bandery na obszarze objętym 
konwencją w poprzedzającym okresie od dnia 1 lipca do dnia 30 czerwca. Informacja ta 
będzie zawierała według stref i miesięcy:
i)	tonaż brutto i netto, moc wyhamowania w koniach mechanicznych, liczbę załogi, 
liczbę dni połowowych statków podnoszących banderę Umawiającej się Strony,
ii)	liczbę dorosłych osobników i szczeniąt każdego złowionego gatunku.
Na specjalne żądanie taka informacja będzie dostarczana z każdego statku wraz z dzienną 
pozycją statku, określaną w południe każdego dnia połowowego, i z połowem z tego dnia.
b)	W razie rozpoczęcia połowów na skalę handlową sprawozdania o liczbie fok każdego 
gatunku zabitych lub schwytanych w każdej strefie będą składane Komitetowi 
Naukowemu Badań Antarktycznych w formie i okresach (nie krótszych niż jeden tydzień) 
określonych przez tę organizację.
c)	Umawiające się Strony będą dostarczały Komitetowi Naukowemu Badań Antarktycznych 
informacje biologiczne dotyczące w szczególności:
i)	płci,
ii)	warunków rozmnażania,
iii)	wieku.
Komitet Naukowy Badań Antarktycznych może zażądać dodatkowych informacji lub 
materiałów za zgodą Umawiających się Stron.
d)	Umawiające się Strony dostarczą innym Umawiającym się Stronom oraz Komitetowi 
Naukowemu Badań Antarktycznych, co najmniej na 30 dni przed wyruszeniem ich 
statków z portów macierzystych, informacji dotyczących ich planowanych wypraw 
połowowych.

7. Metody połowu.

a)	Komitetowi Naukowemu Badań Antarktycznych zleca się podawanie metod połowu fok i 
wydawanie zaleceń zapewniających szybkie, bezbolesne i skuteczne zabijanie lub 
chwytanie fok. W razie potrzeby Umawiające się Strony ustanowią przepisy dla ich 
obywateli oraz statków podnoszących ich bandery, zajmujących się zabijaniem lub 
chwytaniem fok, z należytym uwzględnieniem stanowiska Komitetu Naukowego Badań 
Antarktycznych.
b)	W świetle dostępnych danych naukowych i technicznych Umawiające się Strony uzgodnią 
podjęcie odpowiednich kroków w celu zapewnienia powstrzymania ich obywateli i 
statków podnoszących ich bandery od zabijania lub chwytania fok w wodzie, z wyjątkiem 
ograniczonej liczby niezbędnej do badań naukowych zgodnie z celami i zasadami 
niniejszej konwencji. Badania takie będą obejmowały studia nad skutecznością metod 
połowu fok pod kątem dbałości o stan zasobów oraz humanitarnego i racjonalnego 
użytkowania tych zasobów fok antarktycznych w celach ochronnych. Podjęcie oraz 
rezultaty każdego takiego programu badań naukowych będą zgłaszane Komitetowi 
Naukowemu Badań Antarktycznych i Depozytariuszowi, które przekaże je Umawiającym 
się Stronom.